Onderlinge steun – ervaringen uit een nabestaandengroep

Veel onderlinge steun hadden ze gevonden, bij elkaar, bij de groep en bij ons als begeleiders. Ze hadden veel geleerd, over zichzelf, het eigen rouwproces. Ze vonden de bijeenkomsten fijn en leerzaam, net als de werkvormen en de thuisopdrachten.

Vrijdagavond was de laatste bijeenkomst, van vier in totaal, van de nabestaandengroep. Die wij begeleidden in het afscheidshuis van Monuta Maurik in Capelle aan den IJssel. Een groep van zeven mensen, allemaal in hun eigen rouwproces. Verschillende verliezen, die levens op zijn kop zetten ongeacht achtergrond, leeftijd, ervaring. Ze deelden, vertelden en gingen aan de slag, met zichzelf en hun eigen proces. Aan het eind gaven ze terug opluchting te hebben ervaren, troost in de herkenning en een richtsnoer en bouwstenen om zelf vorm te geven aan hun eigen rouwproces. Een van hen benoemde: “Ik vond het ook fijn om niet steeds zelf te hoeven praten. Om juist troost te vinden door te luisteren naar de anderen en daar jezelf dan weer in te herkennen.”

Het was weer heel mooi om dit te begeleiden. Het vertrouwen te ervaren, de veilige ruimte te creëren. Waarin iedereen in de groep aan bod komt en op een eigen manier kan zijn en kan delen. In zo’n kwetsbaar en uniek proces dat rouw is. Prachtig en dankbaar om te ervaren hoe iedereen eigen stappen zet, werkt aan troost voor zichzelf en hierin bemoediging en steun vindt bij elkaar. Wij zullen binnenkort nog evalueren aan de hand van een paar schriftelijke vragen die ze achteraf kregen. Maar de mondelinge evaluatie als afsluiting gaf al een mooi beeld.

Berichten || Contact || Over Josine’s Care