Een nieuw begin
‘Langzaamaan begin ik het te leren, met een slakkengangetje, maar toch. Ik zie het maar als een nieuw begin.’ Zo sprak zij zich vandaag uit tijdens de eerste begeleidingssessie van het nieuwe jaar. Online dit keer want ze was snipverkouden maar wilde het wel graag door laten gaan. Zij wilde namelijk zo graag delen hoe ze de kerstdagen en oud- en nieuwjaar was doorgekomen. We hebben hier in onze eerste gesprekken in december uitgebreid aandacht aan besteed omdat ze er enorm tegenop zag. Het was de tweede keer dat ze deze dagen moest invullen zonder hem. Zonder haar partner die 14 maanden geleden overleed. ‘Vorig jaar was een roes, toen was het allemaal zo vers. Nu nodigen vrienden mij uit, iedereen heeft verwachtingen, maar ik weet eigenlijk niet wat ik wil.’ Daar hadden we samen naar gekeken, hoe moeilijk ze het vond om stil te staan bij zichzelf. Om vanuit daar te zorgen voor wat zij zelf wenste en nodig had en dit ook aan te geven bij anderen.
‘En dat was goed’
Ze vertelt vandaag dat ze opgelucht is, dat het goed is gegaan. Ze had afspraken ingepland, gezelschap opgezocht, maar ook voldoende eigen tijd ingelast. ‘Tijd waarin ik even niets hoefde en dat was goed.’ Maar ook in gezelschap was het gelukt om te ontspannen. En om de verschillende emoties, die af en toe als golven voorbij kwamen, toe te laten en te delen. ‘Het ene moment zaten we te genieten en te lachen, het volgende moment waren er tranen en gemis.’ Ze benoemt hoe fijn het was om het niet alleen te hoeven doen en dat ze eigenlijk wel trots op zichzelf is. Dat ze hulp en steun heeft gevraagd en heeft toegelaten. Als ik haar vraag wat voor haar het verschil heeft gemaakt, schiet ze even vol. ‘Weet je, natuurlijk voel ik deze pijn alleen. Ik mis hem zo, dat gaat niet weg. Maar het doet toch iets minder zeer nu ik het meer deel. Ik ben te streng voor mijzelf geweest door dat eerder niet toe te laten.’ Ze vertelt dat ze hiermee voor zichzelf een soort nieuw begin wil markeren. Waarin ze beter wil leren wat zij zelf nodig heeft en hoe ze daarvoor kan zorgen. Tot aan onze volgende afspraak, hopelijk live, gaat ze aan de slag met twee opdrachten.
Een nieuw begin
Opnieuw beginnen, zo voelt het voor veel mensen in rouw. Na het verlies van hun dierbare, moeten ze zichzelf en hun leven opnieuw zien vorm te geven. Met de herinneringen, met het gemis. Dit is niet makkelijk. Hoewel niemand het gemis of de pijn weg kan nemen, kan steun van een ander wel fijn zijn. Hiervoor is steun in eigen omgeving heel belangrijk. Maar soms kan steun via lotgenoten fijn zijn, kijk daarvoor bijvoorbeeld eens op de gratis app van Condole. Of kijk eens naar steunmogelijkheden door vrijwilligers op deze site of deze van de Vereniging Leven met dood.
Voor professionele ondersteuning en begeleiding van mij, leest u hier meer over mijn aanbod voor nabestaanden. Vul gerust dit contactformulier in, dan neem ik graag contact met u op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.